ปัจจุบันอุบัติการณ์ของ“โรค NCDs” (Non-communicable Diseases หรือโรคไม่ติดต่อ) เป็นปัญหาสุขภาพอันดับหนึ่งของโลกและของประเทศไทย โดยเฉพาะกลุ่มโรค NCDs 4 โรคหลัก ได้แก่ กลุ่มโรคหลอดเลือดหัวใจ-โรคหลอดเลือดสมอง, โรคมะเร็ง, โรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง และโรคเบาหวาน เป็นสาเหตุหลักของการเสียชีวิตของคนไทย ซึ่งโรคกลุ่มนี้จัดเป็นโรคเรื้อรัง รักษาไม่หายขาด และเมื่อตัวโรคดำเนินไปช่วงท้าย การรักษาที่เหมาะสมกับผู้ป่วยอาจไม่ใช่การรักษาที่มุ้งเน้นที่ตัวโรค แต่เป็นการรักษาที่เน้นบรรเทาอาการทั้งกาย ใจ และมิติอื่นๆ ที่เหมาะสมกับผู้ป่วยแต่ละคน

          องค์การอนามัยโลกได้ให้ความหมายการการดูแลแบบประคับประคอง (palliative care) คือรูปแบบการดูแลสุขภาพในผู้ที่ทุกข์ทรมานด้วยโรคที่คุกคามชีวิต (life – threatening illness) โดยเป้าหมายการดูแลคือหวังให้ผู้ป่วยและครอบครัวสามารถเผชิญกับความเจ็บป่วยที่มีอยู่ โดยมีคุณภาพชีวิตที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งประกอบด้วย การป้องกันและลดความทรมานจากความเจ็บปวด และปัญหาด้านอื่นๆทั้งด้านร่างกาย จิตใจ และจิตวิญญาณอย่างเป็นองค์รวม ซึ่งการรักษาดังกล่าวนั้นควรเริ่มทำตั้งแต่ระยะแรกที่เริ่มวินิจฉัยว่าผู้ป่วยว่าเป็นโรคที่คุกคามชีวิต จนถึงระยะเวลาที่ผู้ป่วยเสียชีวิต ทั้งนี้ยังรวมถึงการดูแลครอบครัวของผู้ป่วยหลังจากเกิดการสูญเสีย ซึ่งในการดำเนินงานต้องใช้ทีมสหวิชาชีพในสถานบริการ และการทำงานที่เชื่อมโยงเป็นเครือข่ายเพื่อการดูแลอย่างต่อเนื่องแบบองค์รวม เพื่อให้สอดคล้องกับภารกิจในการพัฒนาวิชาการด้านการบำบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพทางการแพทย์ฝ่ายกาย สร้างความตระหนักในความสำคัญของการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองแก่บุคลากรทางการแพทย์ และสร้างเวทีเพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ แบ่งปันประสบการณ์ และร่วมสร้างสรรค์ เพื่อเป็นการยกระดับคุณภาพการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคอง รวมทั้งเป็นการสร้างเครือข่ายการดำเนินการระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งกรมการแพทย์ สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ สมาคมบริบาลผู้ป่วยระยะท้าย สมาคมพยาบาลโรคมะเร็งแห่งประเทศไทย ชมรมพยาบาลแบบประคับประคอง สภาการพยาบาล เป็นต้น เพื่อสนับสนุนการดำเนินงานตามยุทธศาสตร์สู่การปฏิบัติให้เป็นรูปธรรม และผลักดันผลงานรูปแบบการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคอง กรมการแพทย์ โดย โรงพยาบาลราชวิถี จึงจัดทำโครงการจัดประชุม 7^th National Palliative and Hospice Care Conference ทั้งนี้โครงการดังกล่าวได้ดำเนินการติดต่อกันมาทุกปี เพื่อกระตุ้นให้บุคลากรทางการแพทย์ทั้งนอกและใน ได้มีการพัฒนารูปแบบในการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองอย่างต่อเนื่องต่อไป